و اما این‌بار

(ببینید) می‌خواستم بنویسم: به آن نکبتی‌هایی که راه حل مسائل اقتصادی کشور را در گران کردن پی‌درپی کالاها و خدمات می‌دانند رأی ندهید، یادم آمد این مجلس، مجلس دوران جنگ خواهد بود. پس می‌نویسم: غیر این‌ها، به آن‌هایی که به نظرتان می‌رسد در بحران و اوضاع جنگی، اهل فرار و پنهان شدن اند هم رأی ندهید لطفاً! و طبعاً این هر دو، شناخت می‌خواهد.

در انتخابات ۱۴٠٠ این را نوشتم و هنوز بر این نظرم: «... و اما ما فارغ از غوغای جهان، با عبور از این وادی محنت، با قطع امید از جمهوری اسلامی، به خدای مهربان امید می‌بندیم، کاری را که باید انجام می‌دهیم و رأی‌مان را می‌دهیم؛ که اگر به این افراد و اسباب، مستقلاً، ذره‌ای امید داشته باشیم ... (از کتابِ: اصول کافی، ج۲، ص ۶۶)، إن أباعبدالله (امام صادق عليه‌السلام) حَدَّثَني أَنَّهُ قَرَأَ في بَعضِ الكُتُب أَنَّ الله تبارک و تعالى يَقول: بِعِزَّتي و جَلالي و مَجدي و اِرتِفاعي عَلى عَرشي لَأَقطَعَنَّ أَمَلَ كُلِّ مُؤَمِّلِِ غَيري بِالیَاْس.»

پوست نارنگی در چشم چکاندن!...